درباره وبلاگ


به وبلاگ من خوش آمدید
آخرین مطالب
پيوندها
نويسندگان


ورود اعضا:

نام :
وب :
پیام :
2+2=:
(Refresh)

خبرنامه وب سایت:





آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 2
بازدید دیروز : 31
بازدید هفته : 104
بازدید ماه : 104
بازدید کل : 85473
تعداد مطالب : 42
تعداد نظرات : 13
تعداد آنلاین : 1

زندگی با شعر زیباست




در کعبه اگر دل سوی غیرست ترا
طاعت همه فسق و کعبه دیرست ترا
ور دل به خدا و ساکن میکده‌ای
می نوش که عاقبت بخیرست ترا




دو شنبه 26 فروردين 1392برچسب:یاسرفلاح احمدی,زندگی با شعر زیباست, :: 5:37 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی


به چه مانند کنم موی پريشان ترا؟
به دل تيره شب؟
به يکی هاله دود؟
يا به يک ابر سياه
که پريشان شده و ريخته بر چهره ماه
به نوازشگر جان؟
يا بدان شعله شمعی که بلرزد زنسيم؟

به چه مانند کنم حالت چشمان ترا؟
به يک نغمه جادويی از پنجه گرم
به يکی اختر رخشنده بدامان سپهر؟
يا به الماس سياهی که بشويندش در جام شراب؟
به غزلهای نوازشگر حافظ در شب؟
يا به سرمستی طغيانگر دوران شباب؟

به چه مانند کنم سرخی لبهای ترا؟
به يکی لاله شاداب که نبشته به کوه؟
به شرابی که نمايان بود از جام بلور؟
به صفای گل سرخی که بخندد در باغ؟
به شقايق که بود جلوه گر بزم چمن؟
يا به ياقوت درخشانی در نور چراغ؟

مرمر صاف تنت را به چه مانند کنم؟
به بلوری سيراب؟
به يکی ابر سپيد؟
يا به يک مخمل خوشرنگ نوازشگر گرم
يا به سيمای گل انداخته از دولت شرم؟
به پرندی که کند جلوه گرمی در مهتاب؟
به گل ياس که پاشيده بر آن پرتو ماه؟
يا به قويی که رود نرم و سبک در آب؟

به چه مانند کنم جلوه پستان ترا؟
به يکی گوی بلور
که بود بر سر آن دانه لعل؟
یا به یک تنگ بلورین که بود پر ز شراب؟
به یکی شیشه عطر
که دهد بوی بهشت؟
یا به لیموی پر از شهد که لرزد در آب؟

به چه مانند کنم خلوت آغوش ترا؟
به یکی بستر گل؟
به پرستشگه عشق؟
یا به خلوتگه جانها که غم از یاد برد؟
به نفسهای بهار؟
یا به یک خرمن یاس
که شمیم خوش آنرا همه جا باد برد؟

به چه مانند کنم ؟ من ندانم!
به نگاهی تو بگو
به چه مانند کنم؟



پنج شنبه 15 فروردين 1392برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 1:11 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی
 

خوش خبر مي آيم اي غم از دلم پرواز كن
خرمني گل را بدامن مي كشم ره باز كن


روز گارا ز آتش دل بند بندم ، سوختي
در ني جانم ، نواي تازه اي را ساز كن

بر لبم فريادها بود اي هنر پرور زمان
روح خاموش مرا، از نو سخن پرداز كن

اين قلم در حسب حالم ، سخت سنگين جوهر است
اي سرشك خوش سكوتم ،قصه اي ابراز كن


اشك من گل كرده ، اي طاووس خوشرفتار غم
چتر صد رنگت مبارك ، هرچه خواهي ناز كن


اي ترانه خوان خوش غوغا ،اگر بانگي زدي
گه گهي هم ياد من با نرگس شيراز كن


چهار شنبه 30 اسفند 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 17:10 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

 

 

پریشب نشان داد تلویزیون

گروه نوازنده های جوان

به همراه انواع و اقسام ساز

ولی ساز پشت دکورها نهان

کسی گفت با من چرا اینجوریست؟

چر ساز مزقونشان لای پاست؟

چرا آلت سازشان مخفی است؟

نپرسد کسی این صدا از کجاست؟

از اینجا به بالایشان توی کادر(اشاره شاعر به بالا تنه است)

کلوزآپشان را نشان میدهند

نگوید کسی چیست در دستشان

که آن را مرتب تکان میدهند؟

به او گفتم آخر صداهای ساز

حلال است بر کودک و مرد و زن

فقط باشد از بیخ و از بن حرام

نشان دادن آلت ساز زن

                        محمد رضا عالی پیام





شنبه 19 اسفند 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 3:31 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی


ای رند قلندر کیش،می نوش ز کس مندیش
انگار همه کم بیش،زیرا که دل درویش

مرهم ننهد بر ریش،از غایت حیرانی

در دیر شو و بنشین،با خوش پسری شیرین
شکر زلبش میچین،تا چند ز کفر و دین؟

در زلف و رخ او بین،گبری و مسلمانی

گفتم که:مگر جستم،وز دام بلا رستم
دل در پسری بستم،کز یاد لبش مستم

چون رفت دل از دستم،چه سود پشیمانی؟

ساقی،می مهرانگیز،در ساغر جانم ریز
چون مست شوم برخیز،زان طرهٔ شورانگیز

در گردن من آویز،صد گونه پریشانی

ای ماه صبا بگذر،پیش در آن دلبر
گو:ای دل غم‌پرور،چون نیستی اندر خور

بنشین تو و می میخور،خود را به چه رنجانی؟

با اینهمه هم می‌کوش،زهر از کف او می‌نوش
چون حلقهٔ او در گوش کردی ز غمش مخروش

چون پخته نه‌ای می‌جوش از خامی و نادانی

در میکده چون او باش،می‌خواره شو و قلاش
می می‌خور و خوش می‌باش،مخروش و دلم مخراش

جان همچو عراقی پاش، گر طالب جانانی




جمعه 18 اسفند 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 10:28 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

گر نبود خنگ مطلی لگام
زد بتوان بر قدم خویش گام
ور نبود مشربه از زر ناب
با دو کف دست، توان خورد آب
ور نبود بر سر خوان، آن و این
هم بتوان ساخت به نان جوین
ور نبود جامهٔ اطلس تو را
دلق کهن، ساتر تن بس تو را
شانهٔ عاج ار نبود بهر ریش
شانه توان کرد به انگشت خویش
جمله که بینی، همه دارد عوض
در عوضش، گشته میسر غرض
آنچه ندارد عوض، ای هوشیار
عمر عزیزیست، غنیمت شمار



چهار شنبه 16 اسفند 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 6:57 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی


گر بر در دیر مینشانی ما را
گر در ره کعبه میدوانی ما را
اینها همگی لازمهٔ هستی ماست
خوش آنکه ز خویش وارهانی ما را

--------------------------------------

ای دوست دوا فرست بیماران را
روزی ده جن و انس و هم یاران را
ما تشنه لبان وادی حرمانیم
بر کشت امید ما بده باران را

--------------------------------------

تا درد رسید چشم خونخوار ترا
خواهم که کشد جان من آزار ترا
یا رب که ز چشم زخم دوران هرگز
دردی نرسد نرگس بیمار ترا

--------------------------------------

آن رشته که قوت روانست مرا
آرامش جان ناتوانست مرا
بر لب چو کشی جان کشدم از پی آن
پیوند چو با رشتهٔ جانست مرا



دو شنبه 14 اسفند 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 3:18 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

مست گشتم ؛

           مست خواندن......مست گفتن......مست دیدن

           مست افکاری پریشان......مست دیداری دوباره    

             با توَهم......با ستاره......با نگاهی پاره پاره

             با کتابی از حقایق......شرح حالی از خلایق                                                        

          آشنائی با سیاهی......روح زیبای سپیدی

          گفتن از روی صداقت......آشنائی با هدایت(مقصود صادق هدایت نویسنده بزرگ ایرانی است)                                                                                       

          گفتن از روی شجاعت......رنج بردن در اسارت

      عاری از هر گونه پستی......دوری از چیزی که هستی

           میل پرواز...........خواندن چند بیتی را به آواز

میل بودن ؛

در میان بستری از موم و آهن ؛

         میل لذت بردن از عشقی نهانی ...

           لذت از افکار فردی جاودانی ...

           لذت از پرواز روحی آسمانی ...

مست گشتم ؛

          مست افکاری پریشان

                                 یاسر فلاح احمدی


 

من دیانت را به عشقی باختم

                              اعتقادم را ز عشقم ساختم

عشق از من مرگ هوشیار بخواست

                              عقل و هوشم را به آن هم باختم

عشق گفتا گر هراسانی میا

                              چون سواری پا به پایش تاختم

عشق گفتا گر بمانی عزلت است

                              من هراسم را به دور انداختم

عشق گفتا شوکران از من بنوش

                              من که هوشم را همانجا باختم

من بنوشم شوکران از عشق او

                              خیره در چشمش نگه انداختم

مانده بود یک دل که دریائی نمود

                             من که دریا را به چشمش باختم

                                                 یاسر فلاح احمدی




خورشيد دگر نور دلاويز ندارد
مه پرتو مات هوس انگيز ندارد

در باد بهاري ز بس آشوب خزان است
گل وحشتي از غارت پاييز ندارد

آنكس كه ندارد هنر عشق و محبت
زو رحم مجوييد كه اين نيز ندارد

آلوده ام اما همه شب غرق مناجات
با دوست سخن اينهمه پرهيز ندارد

گيتي همه اويست و هم او هيچ بجز لطف
از وسع نظر با من ناچيز ندارد

                      
عاشق ز سر مستي اگر كرد خطايي
معشوق كه بحث گله آميز ندارد


سر گرمي بازار جهان داد و ستد هاست
آن وام خداييست كه واريز ندارد
 
                             رحیم معینی کرمانشاهی




چهار شنبه 9 اسفند 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 2:18 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

روان پرور بود خرم بهاری
که گیری پای سروی دست یاری
و گر یاری ندارد لاله رخسار
بود یکسان به چشمت لاله و خار
چمن بی همنشین زندان جانست
صفای بوستان از دوستان است
غمی در سایه جانان نداری
و گر جانان نداری جان نداری
بهار عاشقان رخسار یار است
که هر جا نوگلی باشد بهار است



جمعه 4 اسفند 1391برچسب:, :: 20:51 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

بوته‌های شک شکفته در یقین
طعم نیشابوری‌ات شیرین‌ترین!

شعر دم کردم... غزل شیرازه‌اش
شاخه شاخه گل نباتم را بچین

فرض کن هر بیت قهوه‌خانه‌ای‌ست
غرق شو در عطر چای دارچین

شاه خورشیدم دلم جمشیدی است
یک سبد منظومه‌ام را برگزین

بغض عطارم ... به غارت رفته‌ام
پادشاهی بی‌نشان بی‌سرزمین

فرض کن من دختری سلجوقی‌ام
سفره‌ام خالی‌ست اما پر ببین

                            شیما شاهسواران احمدی



پنج شنبه 3 اسفند 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 1:2 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی


آخر از جور تو عالم را خبر خواهیم کرد
خلق را از طره‌ات آشفته‌تر خواهیم کرد
اول از عشق جهانسوزت مدد خواهیم خواست
پس جهانی را ز شوقت پر شرر خواهیم کرد
جان اگر باید، به کویت نقد جان خواهیم یافت
سر اگر باید، به راهت ترک سر خواهیم کرد
هرکسی کام دلی آورده در کویت به دست
ما هم آخر در غمت خاکی به سر خواهیم کرد
تا که ننشیند به دامانت غبار از خاک ما
روی گیتی را ز آب دیده تر خواهیم کرد
یا ز آه نیمشب، یا از دعا، یا از نگاه
هرچه باشد در دل سختت اثر خواهیم کرد
لابه‌ها خواهیم کردن تا به ما رحم آوری
ور به بی‌رحمی زدی، فکر دگر خواهیم کرد
چون بهار از جان شیرین دست برخواهیم داشت
پس سر کوی تو را پرشور و شر خواهیم کرد

 



سه شنبه 1 اسفند 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 23:44 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

                                                 

 

واعظ شهر نصيحت مي كرد :

ايها الناس ورع پيشه كنيد

  قدح و جام و سبو را شكنيد

 ديده بر روي نكويان بنديد

 خم مي را به خلا برده و در چاهك آن

    سرنگون كرده و خالي سازيد

گوش را بر حذر از ناله ی  منحوس دف و ني داريد

تا ضمانت كنم از بهر شما


((حوري و جوي شراب و عسل ناب بهشت))


من بی دين شقي


به خودم مي گفتم :‌

 لب آب و مي ناب و پري حور سرشت


به جهنم كه نرفتم به بهشت


                            محمدرضا عالی پیام

 



سه شنبه 1 اسفند 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 7:21 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی


آنچنان کز رفتن گل خار می‌ماند به جا
از جوانی حسرت بسیار می‌ماند به جا
آه افسوس و سرشک گرم و داغ حسرت است
آنچه از عمر سبک‌رفتار می‌ماند به جا
کامجویی غیر ناکامی ندارد حاصلی
در کف گلچین ز گلشن، خار می‌ماند به جا
جسم خاکی مانع عمر سبک‌رفتار نیست
پیش این سیلاب، کی دیوار می‌ماند به جا؟
هیچ کار از سعی ما چون کوهکن صورت نبست
وقت آن کس خوش کزو آثار می‌ماند به جا
زنگ افسوسی به دست خواجه هنگام رحیل
از شمار درهم و دینار می‌ماند به جا
نیست از کردار ما بی‌حاصلان را بهره‌ای
چون قلم از ما همین گفتار می‌ماند به جا
عیش شیرین را بود در چاشنی صد چشم شور
برگ صائب بیشتر از بار می‌ماند به جا




سه شنبه 1 اسفند 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 2:35 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی


ز سوز عشق من جانت بسوزد
همه پیدا و پنهانت بسوزد
ز آه سرد و سوز دل حذر کن
که اینت بفسرد وانت بسوزد
مبر نیرنگ و دستان پیش آن کو
به صد نیرنگ و دستانت بسوزد
به دست خویشتن شمعی میفروز
که هر ساعت شبستانت بسوزد
چه داری آتشی در زیر دامان
کز آن آتش گریبانت بسوزد
دل اندر وصل من بستی و ترسم
که ناگه تاب هجرانت بسوزد
ندارد سودت آن گاهی که گوئی
عبید آن نامسلمانت بسوزد






دو شنبه 30 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 18:51 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی


دلم زین بیش غوغا برنتابد
سرم زین بیش سودا برنتابد
غمت را گو بدار از جان ما دست
که آن دیوانه یغما برنتابد
ز شوقت بر دل دیوانهٔ ماست
غمی کان سنگ خارا برنتابد
ز چشمم هر شبی مژگان براند
چنان سیلی که دریا برنتابد
بیا امشب مگو فردا که این کار
دگر امروز و فردا برنتابد
سر اندر پایت اندازیم چون زلف
اگر زلفت سر از ما برنتابد
عبید از درد کی یابد رهائی
چو درد دل مداوا برنتابد



شنبه 28 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 23:47 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

کیست که از دو چشم من در تو نگاه می کند
 اینه ی دل مرا همدم آه می کند
 شاهد سرمدی تویی وین دل سالخورد من
 عشق هزار ساله را بر تو گواه می کند
 ای مه و مهر روز و شب اینه دار حسن تو
 حسن ، جمال خویش را در تو نگاه می کند
 دل به امید مرهمی کز تو به خسته ای رسد
 ناله به کوه می برد شکوه به ماه می کند
 باد خوشی که می وزد از سر موج باده ات
 کوه گران غصه را چون پر کاه می کند
 آن که به رسم کجروان سر ز خط تو می کشد
 هر رقمی که می زند نامه سیاه می کند
 مایه ی عیش و خوش دلی در غم اوست سایه جان
 آن که غمش نمی خورد عمر تباه می کند

                                         

                                            هوشنگ ابتهاج

 



شنبه 28 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 12:12 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی


جهان خالیست، من در گوشه زانم
مروت قحط شد، بی‌توشه زانم
اگر بودی چنان چون بود ازین پیش
بزرگی کو بدانستی کم از بیش
چرا بایستمی ده نامه گفتن؟
چو خامان درد دل با خامه گفتن؟
کی از ده نامه‌ای نامم برآید؟
ز هر بیهوده‌ای کامم بر آید؟
چو دریا پر گهر دارم ضمیری
ولی گوهر نمیجوید امیری
چون ماه از طبع من خود نور پاشد
نه او را مشتری باید که باشد؟
سخن را چون خریداری ندیدم
به از ترک سخن کاری ندیدم
خرد دورست ازین بیهوده گفتن
حدیث بوده و نابوده گفتن


اوحدی مراغه ای



شنبه 28 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 1:46 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی


ساقی از رطل گرانسنگی سبکدل کن مرا
حلقهٔ بیرون این دنیای باطل کن مرا
وادی سرگشتگی در من نفس نگذاشته است
پای خواب آلودهٔ دامان منزل کن مرا
رفته است از کار چون زلف تو دستم عمرهاست
گه به دوش و گاه بر گردن حمایل کن مرا
از برای امتحان چندی مرا دیوانه کن
گر به از مجنون نباشم، باز عاقل کن مرا
جای من خالی است در وحشت سرای آب و گل
بعد ازین صائب سراغ از گوشهٔ دل کن مرا




جمعه 27 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 11:3 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

                   

از ندامت سوختم ، يا رب گناهم را ببخش
مو سپيد از غم شدم،روي سياهم را ببخش


 

 
ظلم را نشناختم ، ظالم ندانستم كه كيست
گوشه چشمي باز كردم ،اشتباهم را ببخش


 

 
ابر رحمت را بفرما ، سايه اي آرد به پيش
اين سر بي سايبان بي پناهم راببخش


 

 
از گلويم گر صدايي نابجا آمد برون
توبه كردم، سينه پر اشك وآهم را ببخش


 

 
اي زمان برزيگر كوري شدم در كار كشت
كشتزارم را مسوزان وگياهم را ببخش


 

 
ديگر اي طوفان غم ، در باغ ما سروي نماند
بيدهاي خشك برگ رنجگاهم راببخش


 

 
جلوه هاي باورم يارا حبابي پوچ بود
رنگ جو چشم دوبين كج نگاهم را ببخش
 
                                       رحیم معینی کرمانشاهی




پنج شنبه 26 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 13:1 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

زمانی که گشودم چشم بر این

 

 

                            جهان پر ز مهر و غرق در کین

 

 

شنیدم از پدر،هنگام زاری

 

 

                            به رسم مذهب و عرف جاری

 

 

اذان در گوش من خوانده موذن

 

 

                            ندارد چاره ای این طفل کم سن

 

 

ندارد چاره ای زیرا در این دین

 

 

                            مسلمان زاده اسلام است آئین

 

 

و اینجا این سوال آید به خاطر

 

 

                            مرادش چیست لا اكراه في الدين

 

                                                   یاسر فلاح احمدی

                                                       08/08/1389                                                                




چهار شنبه 25 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 8:43 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

 

خلقت ِ من در جهان یک وصله ی ناجور بود
                        من که خود راضی به این خلقت نبودم زور بود؟

خلق از من در عذاب و من خود از اخلاق ِ خویش
                        از عذاب ِ خلق و من یارب چه ات منظور بود؟

حاصلی ای دهر از من غیر ِ شرّ ُ و شور نیست
                        مقصدت از خلقت ِ من سیر شرّ ُ و شور بود؟

ذات ِ من معلوم بودت ، نیست مرغوب از چه ام
                        آفریدستی ، زبانم لال چشمت کور بود؟

ای چه خوش گر چشم می پوشیدی از تکوین ِ من
                         فرض می کردی که ناقص خلقت ِ یک مور بود

ای طبیعت گر نبودم من جهانت عیب داشت؟
                        ای فلک گر من نمیزادی اجاقت کور بود؟

قصد ِ تو از خلق ِ عشقی من یقین دارم فقط
                         دیدن ِ هر روز یک گون رنج ِ جوراجور بود

گر نبودی تابش ِ استاره ی من در سپهر
                         تیر و بهرام و خور و کیوان و مه بی نور بود


راست گویم ، نیست جز این علت ِ تکوین ِ من
                         قالبی لازم برای ساحت ِ یک گور بود

آفریدن مردمی را بهر گور اندر عذاب
                         گر خدایی هست ! ز انصاف ِ خدایی دور بود

مقصد ِ زارع ز کشت و زرع ، مشتی غله است
                         مقصد ِ تو زآفرینش مبلغی قاذور بود؟

گر من اندر جای تو ، بودم امیر  ِ کائنات
                         هر کسی از بهر  ِ کار  ِ بهتری مامور بود

آنکه نتواند به نیکی پاس ِ هر مخلوق داد
                         از چه کرد این آفرینش را ، مگر مجبور بود؟



سه شنبه 24 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 7:25 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

 

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
                            قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

فصل گل می گذرد هم نفسان بهر خدا
                            بنشینید به باغی و مرا یاد کنید

عندلیبان گل سوری به چمن کرد ورود
                            بهر شاد باش قدومش همه فریاد کنید

یاد از این مرغ گرفتارکنید ای مرغان
                            چو تماشای گل و لاله و شمشاد کنید

هر که دارد ز شما مرغ اسیری به قفس
                            برده در باغ و یاد منش  آزاد کنید

آشیان من بیچاره اگر سوخت چه باک
                            فکر ویران شدن خانه  صیاد کنید

شمع اگر کشته شد از یاد مدارید عجب
                            یاد پروانه هستی شده بر باد کنید

بیستون بر سر راه است مبادا از شیرین
                            خبری گفته و غمگین دل فرهاد کنید

جور و بیداد کند عمر جوانان  کوتاه
                            ای بزرگان وطن بهر خدا داد کنید

گر شد از جور شما خانه موری ویران
                            خانه خویش محال است که آباد کنید

کنج ویرانه زندان شد اگر سهم بهار
                            شکر آزادی و آن گنج خدا داد  کنید





دو شنبه 23 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 5:27 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی



یک شنبه 22 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 6:26 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی


عشق شور انگیز بی پروای شهر
                            شعلهٔ او میرد از غوغای شهر
خلوتی جوید بدشت و کوهسار
                            یا لب دریای ناپیدا کنار
من که در یاران ندیدم محرمی
                            بر لب دریا بیاسودم دمی
بحر و هنگام غروب آفتاب
                            نیلگون آب از شفق لعل مذاب
کور را ذوق نظر بخشد غروب
                             شام را رنگ سحر بخشد غروب
با دل خود گفتگوها داشتم
                             آرزوها جستجوها داشتم
آنی و از جاودانی بی نصیب
                             زنده و از زندگانی بی نصیب
تشنه و دور از کنار چشمه سار
                             می سرودم این غزل بی اختیار



شنبه 21 بهمن 1391برچسب:, :: 7:4 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

ابلیس شبی رفت به بالین جوانی
                       آراسته با شكل مهیبی سر و بر را

گفتا كه: «منم مرگ و اگر خواهی زنهار
                       باید بگزینی تو یكی زین سه خطر را

یا آن پدر پیر خودت را بكشی زار
                       یا بشكنی از مادر خود سینه و سر را

یا خود ز می ناب كشی یك دو سه ساغر
                       تا آن كه بپوشم ز هلاك تو نظر را


لرزید ازین بیم جوان بر خود و جا داشت
                      كز مرگ فتد لرزه به تن ضیغم نر را

گفتا: «پدر و مادر من هر دو عزیزند
                      هرگز نكنم ترك ادب این دو نفر را

لیكن چون به می دفع شر از خویش توان كرد
                      می نوشم و با وی بكنم چاره ی شر را»

جامی دو بنوشید و چو شد خیره ز مستی
                      هم مادر خود را زد و هم كشت پدر را

ای كاش شود خشك بن تاك خداوند
                      زین مایه ی شر حفظ كند نوع بشر را


                                                     ایرج میرزا




جمعه 20 بهمن 1391برچسب:, :: 1:38 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

بیتی منتسب به دیوان اشعار یزید بن معاویه :

أنا المسموم ما عندی بتریاقٍ ولا راقٍ



أدر کأسا و ناولها ألا یا أیها الساقی

و بیت اول دیون حافظ :

ألا یا أیها الساقی أدر کأسا و ناولها      که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها

و شعری که کاتبی نیشابوری در این باره سروده :

عجب در حیرتم از خواجه حافظ
به نــوعی کش خرد زان عاجز آید
چه حکمت دید در شعر یزیـد او
که در دیوان نخست از وی سرآید
اگر چه مــال کافـــر بر مسلمـان
حلال است و در او قیلـی نشاید
ولی ازشیرعیبی بس عظیم است
کــه لقمـــه از دهـــان سگ رباید




پنج شنبه 19 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 1:59 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

ظلم ضحاکان رسید و آن درفش کاویانی بر نخواست

جوی خونی ره گرفت و خشم ضحاکی نکاست

فقر و فحشا در میان سرزمینم ره گرفت

دینمداری سر نیاورد ، کاویانی بر نخواست

دین ستیزان با لباس دین غوغا میکنند

یک کمانداری نیامد ، یک سیاوش جان نباخت

دین ستیزان دین گریزی را رواج مردمانم کرده اند

یک وطنخواهی نبود و یک صدائی بر نخواست

تن پرستان تن فروشی را رواج مردمانم کرده اند

یک علمداری نیامد ، یک حسینی جان نباخت

                               ابوذر.../یاسر فلاح احمدی








چهار شنبه 18 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 1:19 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

فراوان ادعا کردیم و بسیار

هزاران بارگفتیم و دگر بار

که ما سالار تاریخ جهانیم

به عالم اینچنین و آنچنانیم

به بستانها گل صد رنگ ماییم

شکوه و جلوه ی فرهنگ ماییم

نهاد کشور ارشاد اینجاست

خرد اندیشه را بنیاد از ماست

به اوج نردبان اعتباریم

نشسته بر سکوی افتخاریم

ورق اندر ورق شهنامه از ماست

اقامتگاه پیر طوس اینجاست

درختی آنچنان پر بار داریم

نظامی مولوی عطار داریم

فراوان مردم خوشنام از ماست

در ایران حافظ خیام از ماست

وزیری چون نظام الملک داریم

چه آثار از کمال الملک داریم

همه تاریخ ما از برترینهاست

سراسر شاهد نام آوریهاست

شما هم میهنان مهربانم

شما ایرانیان همزبانم

اگر خواهی شناسی خود دگر بار

به کردار  به گفتار به پندار

بیا یک بار بر عهدی وفا کن

بیا و بی تملق گوش وا کن

اگر تاریخ ما بر ما نشان ها

زکوروش داده تا ستارخان ها

نه تنگستان که از استان به استان

نشانی داده از میهن پرستان

دلیران راد مردان سربداران

به دارآویخته یا تیر باران

نشانی از مقدس نامه ماست

نشان از صاحب شهنامه ماست

همان کوه تا کتابش باز فرمود

سخن را اینچنین آغاز فرمود

بنام خداوند جان و خرد

کزین برتر اندیشه بر نگذرد

هر آن چیز کندر جهان سودمند

کنم آشکار و رهانم زبند

ترا پاک یزدان نگه دار باد

دلت شاد و اندیشه  بیدار باد

بدان را زبد دست کوته کنیم

روان را سوی روشنی ره کنیم

سفارش ها نصیحت ها همین بود

وصیت های پیر طوس این بود

به ما فرمود وی هر ساله هر سال

پس از طی هزار و چهارصد سال

به اعرابی که بر ما حمله بردن

زما کشتند و بر آتش سپردن

سیه پوش بر آنها سینه زن باش

قمه بر سر زن زنجیر زن باش

به سر کوبان عباس جوان باش

و خود پیر خرفت نوحه خوان باش

کجا در طی طول روزگاران

چنین آموختند آموزگاران

همانا نامی که خود خورشید بودند

سرا پا مظهر توحید بودند

کجا دیدیم از مردان عاقل

شنیدیم از مسلمانان فاضل

بزرگانی نظیر ابن طاووس

نصیرالدین , بزرگ و خواجه طوس

کجا گفتن مردان تعالی

ابوسینا ابو نصر غزالی

کجا خواندیم از قول سنایی

ویا فرموده شیخ بهایی

کجا  دیدیم در این ره نوردی

اشارت از جناب سهره وردی

کجا بشنیده از ما و شما را

چنین فتوای از ملای صدرا

زمولانا کجا باشد بیانی

سراسر مثنوی را یک نشانی

کجا دیدیم در شعر نظامی

و یا خواندیم از حافظ کلامی

کجا گفتن از نزدیک  از دور

دلل اظهر ویا در جند شاپور

که بیرون از فضای بیکران باش

و با سر سرنگون در جمکران باش

 

مسعور صدر



سه شنبه 17 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 2:38 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی
 
 


زندگي لحظه ي ديدارعزيزي است كه ما

 

روزها منتظر روز وصا لش بوديم

 

زندگي يك شب تاريك زمستاني سرد

 

كه همه چشم به فرداي بهارش داريم

 

زندگي دشت قشنگي است پر از زنبق و ياس

 

من و تو سرخوش و سرمست از آن مي گذريم

 

زندگي كوچه تاريك و هراس آور عمر

 

كه همه خسته و دلتنگ از آن مي گذريم

 

زندگي معركه اين فلك شعبده باز

 

كه همه گرم تماشا و زجان مي سوزيم

 

زندگي شعله مرموز چراغي فرتوت

 

گرد او رقص كنان پيروجوان مي سوزيم

 

زندگي ديو مهيبي است كه در سينه خود

 

حسدوحيله و سالوس فراوان دارد

 

زندگي گاه خوش و گاه نژند

 

تكيه هرگز نتوان كردبر اين سقف بلند

 

زندگي گر چه فريباست چو ديبا و پرند

 

دل نبنديم بر اين آبي زيباي بلند

                                    (فرشته هوشمند)

 



دو شنبه 16 بهمن 1391برچسب:, :: 1:24 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

 

 

 

در سردر کاروانسرايي
تصوير زني به گچ کشيدند
ارباب عمايم اين خبر را
از مخبر صادقي شنيدند
گفتند که واشريعتا خلق
روي زن بي نقاب ديدند
آسيمه سر از درون مسجد
تا سردر آن سرا دويدند
ايمان و امان به سرعت برق
مي رفت که مومنين رسيدند
اين آب آورد  آن يکي خاک
يک پيچه ز گل بر او بريدند
ناموس به باد رفته اي را
با يک دو سه مشت گل خريدند
چون شرع نبي ازين خطر جست
رفتند و به خانه آرميدند
غفلت شده بود و خلق وحشي
چون شير درنده مي جهيدند
بي پيچه  زن گشاده رو  را
پاچين عفاف مي دريدند
لبهاي قشنگ خوشگلش را
مانند نبات مي مکيدند
بالجمله  تمام مردم شهر
در بحر گناه مي تپيدند
درهاي بهشت بسته مي شد
مردم همه مي جهنميدند
مي گشت قيامت آشکارا
يکباره به صور مي دميدند
طير از وکرات و وحش از حجر
انجم ز سپهر مي رميدند
اين است که پيش خالق و خلق
طلاب علوم روسفيدند
با اين علما هنوز مردم
از رونق ملک نااميدند

 




یک شنبه 15 بهمن 1391برچسب:, :: 6:23 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

گر به تو افتدم نظر چهره به چهره رو به رو
شرح دهم غم تو را نکته به نکته مو به مو

از پی ديدن رخت همچو صبا فتاده ام
خانه به خانه در به در، کوُچه به کوچه کو به کو

مي رود از فراق تو خون دل از دو ديده ام
دجله به دجله يم به يم، چشمه به چشمه جو به جو

دور دهان تنگ تو عارض عنبرين خطت
غنچه به غنچه گل به گل، لاله به لاله بو به بو

ابرو و چشم و خال تو صيد نموده مرغ دل
طبع به طبع دل به دل، مهر به مهر و خو به خو

مهر تو را دل حزين بافته بر قماش جان
رشته به رشته نخ به نخ، تار به تار پو به پو

در دل خويش طاهره گشت و نديد جز تو را
صفحه به صفحه لا به لا، پرده به پرده تو به تو

فاطمه زرین‌تاج برغانی قزوینی ملقب به (طاهره قره العین)



شنبه 14 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 1:26 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

مگسی را کشتم 

نه به این جرم که حیوان پلیدی است، بد است

و نه چون نسبت سودش به ضرر یک به صد است

طفل معصوم به دور سر من می چرخید،

به خیالش قندم

یا که چون اغذیه ی مشهورش تا به این حد گندم!!!

ای دو صد نور به قبرش بارد؛

مگس خوبی بود...

من به این جرم که از یاد تو بیرونم کرد،

مگسی را کشتم ...!

                         حسین پناهی



جمعه 13 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 12:5 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

می خراشد...

آنچه در تلاطم با من است ،

دست بردار ...

دست برنمی دارد ...

آنچه از کودکی با من است ،

جان شیفته میکند مرا ...

گرسیتن از فرسنگها ...

بر پیری نه چندان فرزانه ...

که فرازهای مرا ...

فرزانه های ما را ...

داد بر باد ...

می گریستم ؛ ندانسته ...

یافته ام اکنون ...

اما دریغا...

که خنده می آورد...

جستجویم را ...

چشم ها را شسته و ...

جور دیگر دیده ام ...

آنچه در پس این ...

آنِ زندگیست ...

کراهت می آورد ...

هرآنچه در پس این ...

آنِ زندگیست ...

                         یاسر فلاح احمدی



جمعه 13 بهمن 1391برچسب:, :: 6:15 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

پت…پت…،چراغ از نفس افتاد ؛ تا پدر آمد سراغ خلوت مادر

سكانس بعد

نه ماه بعد غنچه ي سرخي شدي ولي مادر شبيه يك گل پرپر

سكانس بعد

تو چار ساله بودي و عشق ت پرنده بود يك اتفاق ساده دل ت را مچاله كرد

گنجشك پر،كبوتر…و در كل پرنده پر مادر پريده بود و پدر پر

سكانس بعد

ابرو كمون شونه بلندم ! لالالالا گلدونه ي دلم،گل گندم !

لالالالا كي ميشه حجله ت م ببندم!؟لالالالا…

مادر بزرگ با نوه اش در سكانس بعد

يك خانه داشتند ته كوچه ي زمين دور از تمام مردم دلسرد بي خيال

در فصل بي بخار زمستان قشنگ بود بر شيشه ها بخار سماور!

سكانس بعد

كيف و كتاب دخل به خرج ش نمي رود ‹‹ بايد-نبايدي › كه به منطق نمي خورد

آقاي ناظمي كه سراپا شكايت است: گمشو لجن ، برو دم دفتر !

سكانس بعد

مادربزرگ حادثه ي بعدي تو بود او را ببر و زير لحد خاك كن ! همين

يك فاتحه بخوان و به يك ‹ ارث ! › فكر كن ! - به جا نماز بي بي كوثر!

همين سكانس در متن

كارگردان سگ خلق و بد دهن از پشت دوربين به همه پارس مي كند

و كات مي دهد به تو كه :  اين چه طرزش است ؟ با اين پلان مسخره تف بر سكانس بعد

بازار ريشه ريشه تو را جذب مي كند تو شاخه شاخه در لجن روز مرگي

تو برگ برگ زرد تر از روزهاي قبل در دست بادهاي شناور / سكانس بعد

آقا لبو ببر ! لبوي داغ حال مي ده ! خانم لبو بدم !؟

« بده آقا ! »

كه ناگهان ؛ موهاش توي باد دل ت را به باد داد آن دختر تكيده ي لاغر

سكانس بعد

دختر ولي پريد و خمارت گذاشت ، بعد ميخانه بود و نم نم سيگارهاي تلخ

با ياد چشم هاي خمارش تو بودي و بعد از دو بطر ، بطري ديگر

سكانس بعد

يك دستمال يزدي و يك پاتوق مدام  مردي مزاحم دو-سه تا خانم جوان

چاقو به دست مي رسي و قاط مي زني :  « هي ! با تو ام ، كثافت عنتر ! 

سكانس بعد / زندان/

شروع حرفه ي جرمي بزرگ تر يك طرح كاد واقعي از مجرمان پير

استاد كار مي شوي و مي زني جلو با چند سال سابقه كم تر!

سكانس بعد

« آزادي ت مبارك ! »

« ممنون ! ولي…شما !؟ »

« من شاعرم ، همانكه تو را خلق كرده است اما ببخش، خالق خوبي نبوده ام

من قول مي دهم كه تو در هر سكانس بعد هر جور خواستي بروي زندگي كني

يك كار و بار عالي با يك زن قشنگ … »

خواباند بيخ گوشم ، زل زد به چشم هام چيزي نگفت ؛ رفت .

شبي در سكانس بعد

او قرص هاي كوچك آرامبخش را با چاي تلخ بسته به بسته به حلق ريخت

تا خواستم به متن بيايم كمك كنم پشت سكانس هاي فراموش Fade شد.


                                                                    محمد علی پور شیخ علی



جمعه 13 بهمن 1391برچسب:, :: 5:17 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی



چهار شنبه 11 بهمن 1391برچسب:, :: 4:48 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

زمانی که گشودم چشم بر این

                            جهان پر ز مهر و غرق در کین

شنیدم از پدر،هنگام زاری

                            به رسم مذهب و عرف جاری

اذان در گوش من خوانده موذن

                            ندارد چاره ای این طفل کم سن

ندارد چاره ای زیرا در این دین

                            مسلمان زاده اسلام است آئین

و اینجا این سوال آید به خاطر

                            مرادش چیست لا اكراه في الدين

                                                   یاسر فلاح احمدی

                                                       08/08/1389                                                                     

                                                                             

                                                   



سه شنبه 10 بهمن 1391برچسب:, :: 6:1 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

مست گشتم ؛

           مست خواندن......مست گفتن......مست دیدن

           مست افکاری پریشان......مست دیداری دوباره    

             با توَهم......با ستاره......با نگاهی پاره پاره

             با کتابی از حقایق......شرح حالی از خلایق                                                        

          آشنائی با سیاهی......روح زیبای سپیدی

          گفتن از روی صداقت......آشنائی با هدایت(مقصود صادق هدایت نویسنده بزرگ ایرانی است)                                                                                       

          گفتن از روی شجاعت......رنج بردن در اسارت

      عاری از هر گونه پستی......دوری از چیزی که هستی

           میل پرواز...........خواندن چند بیتی را به آواز

میل بودن ؛

در میان بستری از موم و آهن ؛

         میل لذت بردن از عشقی نهانی ...

           لذت از افکار فردی جاودانی ...

           لذت از پرواز روحی آسمانی ...

مست گشتم ؛

          مست افکاری پریشان

                                 یاسر فلاح احمدی 04/01/1382



دو شنبه 9 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 20:7 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

 

چیزی از خود هر قدم زیر قدم گم می کنم
                                                      رفته رفته هر چه دارم چون قلم گم می کنم

بی نصیب معنی ام کز لفظ می جویم مُراد
                                                      دل اگر پیدا شود ،دیر و حرم گم می کنم

تا غبار وادی مجنون به یادم می رسد
                                                       آسمان بر سر ، زمین زیر قدم گم می کنم

دل ، نمی ماند به دستم ، طاقت دیدار کو ؟
                                                       تا تو می آیی به پیش ، آیینه هم گم می کنم

قاصد مُلک فراموشی کسی چون من مباد
                                                       نامه ای دارم که هر جا می برم گم می کنم

بر رفیقان (بیدل ) از مقصد چه سان آرم خبر ؟
                                                        من که خود را نیز تا آنجا رسم گم می کنم


دو شنبه 9 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 2:54 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

صفحه قبل 1 2 3 4 5 صفحه بعد