درباره وبلاگ


به وبلاگ من خوش آمدید
آخرین مطالب
پيوندها
نويسندگان


ورود اعضا:

نام :
وب :
پیام :
2+2=:
(Refresh)

خبرنامه وب سایت:





آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 6
بازدید دیروز : 31
بازدید هفته : 108
بازدید ماه : 108
بازدید کل : 85477
تعداد مطالب : 42
تعداد نظرات : 13
تعداد آنلاین : 1

زندگی با شعر زیباست





ز سوز عشق من جانت بسوزد
همه پیدا و پنهانت بسوزد
ز آه سرد و سوز دل حذر کن
که اینت بفسرد وانت بسوزد
مبر نیرنگ و دستان پیش آن کو
به صد نیرنگ و دستانت بسوزد
به دست خویشتن شمعی میفروز
که هر ساعت شبستانت بسوزد
چه داری آتشی در زیر دامان
کز آن آتش گریبانت بسوزد
دل اندر وصل من بستی و ترسم
که ناگه تاب هجرانت بسوزد
ندارد سودت آن گاهی که گوئی
عبید آن نامسلمانت بسوزد






دو شنبه 30 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 18:51 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی


دلم زین بیش غوغا برنتابد
سرم زین بیش سودا برنتابد
غمت را گو بدار از جان ما دست
که آن دیوانه یغما برنتابد
ز شوقت بر دل دیوانهٔ ماست
غمی کان سنگ خارا برنتابد
ز چشمم هر شبی مژگان براند
چنان سیلی که دریا برنتابد
بیا امشب مگو فردا که این کار
دگر امروز و فردا برنتابد
سر اندر پایت اندازیم چون زلف
اگر زلفت سر از ما برنتابد
عبید از درد کی یابد رهائی
چو درد دل مداوا برنتابد



شنبه 28 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 23:47 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

کیست که از دو چشم من در تو نگاه می کند
 اینه ی دل مرا همدم آه می کند
 شاهد سرمدی تویی وین دل سالخورد من
 عشق هزار ساله را بر تو گواه می کند
 ای مه و مهر روز و شب اینه دار حسن تو
 حسن ، جمال خویش را در تو نگاه می کند
 دل به امید مرهمی کز تو به خسته ای رسد
 ناله به کوه می برد شکوه به ماه می کند
 باد خوشی که می وزد از سر موج باده ات
 کوه گران غصه را چون پر کاه می کند
 آن که به رسم کجروان سر ز خط تو می کشد
 هر رقمی که می زند نامه سیاه می کند
 مایه ی عیش و خوش دلی در غم اوست سایه جان
 آن که غمش نمی خورد عمر تباه می کند

                                         

                                            هوشنگ ابتهاج

 



شنبه 28 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 12:12 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی


جهان خالیست، من در گوشه زانم
مروت قحط شد، بی‌توشه زانم
اگر بودی چنان چون بود ازین پیش
بزرگی کو بدانستی کم از بیش
چرا بایستمی ده نامه گفتن؟
چو خامان درد دل با خامه گفتن؟
کی از ده نامه‌ای نامم برآید؟
ز هر بیهوده‌ای کامم بر آید؟
چو دریا پر گهر دارم ضمیری
ولی گوهر نمیجوید امیری
چون ماه از طبع من خود نور پاشد
نه او را مشتری باید که باشد؟
سخن را چون خریداری ندیدم
به از ترک سخن کاری ندیدم
خرد دورست ازین بیهوده گفتن
حدیث بوده و نابوده گفتن


اوحدی مراغه ای



شنبه 28 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 1:46 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی


ساقی از رطل گرانسنگی سبکدل کن مرا
حلقهٔ بیرون این دنیای باطل کن مرا
وادی سرگشتگی در من نفس نگذاشته است
پای خواب آلودهٔ دامان منزل کن مرا
رفته است از کار چون زلف تو دستم عمرهاست
گه به دوش و گاه بر گردن حمایل کن مرا
از برای امتحان چندی مرا دیوانه کن
گر به از مجنون نباشم، باز عاقل کن مرا
جای من خالی است در وحشت سرای آب و گل
بعد ازین صائب سراغ از گوشهٔ دل کن مرا




جمعه 27 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 11:3 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

                   

از ندامت سوختم ، يا رب گناهم را ببخش
مو سپيد از غم شدم،روي سياهم را ببخش


 

 
ظلم را نشناختم ، ظالم ندانستم كه كيست
گوشه چشمي باز كردم ،اشتباهم را ببخش


 

 
ابر رحمت را بفرما ، سايه اي آرد به پيش
اين سر بي سايبان بي پناهم راببخش


 

 
از گلويم گر صدايي نابجا آمد برون
توبه كردم، سينه پر اشك وآهم را ببخش


 

 
اي زمان برزيگر كوري شدم در كار كشت
كشتزارم را مسوزان وگياهم را ببخش


 

 
ديگر اي طوفان غم ، در باغ ما سروي نماند
بيدهاي خشك برگ رنجگاهم راببخش


 

 
جلوه هاي باورم يارا حبابي پوچ بود
رنگ جو چشم دوبين كج نگاهم را ببخش
 
                                       رحیم معینی کرمانشاهی




پنج شنبه 26 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 13:1 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

زمانی که گشودم چشم بر این

 

 

                            جهان پر ز مهر و غرق در کین

 

 

شنیدم از پدر،هنگام زاری

 

 

                            به رسم مذهب و عرف جاری

 

 

اذان در گوش من خوانده موذن

 

 

                            ندارد چاره ای این طفل کم سن

 

 

ندارد چاره ای زیرا در این دین

 

 

                            مسلمان زاده اسلام است آئین

 

 

و اینجا این سوال آید به خاطر

 

 

                            مرادش چیست لا اكراه في الدين

 

                                                   یاسر فلاح احمدی

                                                       08/08/1389                                                                




چهار شنبه 25 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 8:43 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

 

خلقت ِ من در جهان یک وصله ی ناجور بود
                        من که خود راضی به این خلقت نبودم زور بود؟

خلق از من در عذاب و من خود از اخلاق ِ خویش
                        از عذاب ِ خلق و من یارب چه ات منظور بود؟

حاصلی ای دهر از من غیر ِ شرّ ُ و شور نیست
                        مقصدت از خلقت ِ من سیر شرّ ُ و شور بود؟

ذات ِ من معلوم بودت ، نیست مرغوب از چه ام
                        آفریدستی ، زبانم لال چشمت کور بود؟

ای چه خوش گر چشم می پوشیدی از تکوین ِ من
                         فرض می کردی که ناقص خلقت ِ یک مور بود

ای طبیعت گر نبودم من جهانت عیب داشت؟
                        ای فلک گر من نمیزادی اجاقت کور بود؟

قصد ِ تو از خلق ِ عشقی من یقین دارم فقط
                         دیدن ِ هر روز یک گون رنج ِ جوراجور بود

گر نبودی تابش ِ استاره ی من در سپهر
                         تیر و بهرام و خور و کیوان و مه بی نور بود


راست گویم ، نیست جز این علت ِ تکوین ِ من
                         قالبی لازم برای ساحت ِ یک گور بود

آفریدن مردمی را بهر گور اندر عذاب
                         گر خدایی هست ! ز انصاف ِ خدایی دور بود

مقصد ِ زارع ز کشت و زرع ، مشتی غله است
                         مقصد ِ تو زآفرینش مبلغی قاذور بود؟

گر من اندر جای تو ، بودم امیر  ِ کائنات
                         هر کسی از بهر  ِ کار  ِ بهتری مامور بود

آنکه نتواند به نیکی پاس ِ هر مخلوق داد
                         از چه کرد این آفرینش را ، مگر مجبور بود؟



سه شنبه 24 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 7:25 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

 

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
                            قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

فصل گل می گذرد هم نفسان بهر خدا
                            بنشینید به باغی و مرا یاد کنید

عندلیبان گل سوری به چمن کرد ورود
                            بهر شاد باش قدومش همه فریاد کنید

یاد از این مرغ گرفتارکنید ای مرغان
                            چو تماشای گل و لاله و شمشاد کنید

هر که دارد ز شما مرغ اسیری به قفس
                            برده در باغ و یاد منش  آزاد کنید

آشیان من بیچاره اگر سوخت چه باک
                            فکر ویران شدن خانه  صیاد کنید

شمع اگر کشته شد از یاد مدارید عجب
                            یاد پروانه هستی شده بر باد کنید

بیستون بر سر راه است مبادا از شیرین
                            خبری گفته و غمگین دل فرهاد کنید

جور و بیداد کند عمر جوانان  کوتاه
                            ای بزرگان وطن بهر خدا داد کنید

گر شد از جور شما خانه موری ویران
                            خانه خویش محال است که آباد کنید

کنج ویرانه زندان شد اگر سهم بهار
                            شکر آزادی و آن گنج خدا داد  کنید





دو شنبه 23 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 5:27 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی



یک شنبه 22 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 6:26 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی


عشق شور انگیز بی پروای شهر
                            شعلهٔ او میرد از غوغای شهر
خلوتی جوید بدشت و کوهسار
                            یا لب دریای ناپیدا کنار
من که در یاران ندیدم محرمی
                            بر لب دریا بیاسودم دمی
بحر و هنگام غروب آفتاب
                            نیلگون آب از شفق لعل مذاب
کور را ذوق نظر بخشد غروب
                             شام را رنگ سحر بخشد غروب
با دل خود گفتگوها داشتم
                             آرزوها جستجوها داشتم
آنی و از جاودانی بی نصیب
                             زنده و از زندگانی بی نصیب
تشنه و دور از کنار چشمه سار
                             می سرودم این غزل بی اختیار



شنبه 21 بهمن 1391برچسب:, :: 7:4 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

ابلیس شبی رفت به بالین جوانی
                       آراسته با شكل مهیبی سر و بر را

گفتا كه: «منم مرگ و اگر خواهی زنهار
                       باید بگزینی تو یكی زین سه خطر را

یا آن پدر پیر خودت را بكشی زار
                       یا بشكنی از مادر خود سینه و سر را

یا خود ز می ناب كشی یك دو سه ساغر
                       تا آن كه بپوشم ز هلاك تو نظر را


لرزید ازین بیم جوان بر خود و جا داشت
                      كز مرگ فتد لرزه به تن ضیغم نر را

گفتا: «پدر و مادر من هر دو عزیزند
                      هرگز نكنم ترك ادب این دو نفر را

لیكن چون به می دفع شر از خویش توان كرد
                      می نوشم و با وی بكنم چاره ی شر را»

جامی دو بنوشید و چو شد خیره ز مستی
                      هم مادر خود را زد و هم كشت پدر را

ای كاش شود خشك بن تاك خداوند
                      زین مایه ی شر حفظ كند نوع بشر را


                                                     ایرج میرزا




جمعه 20 بهمن 1391برچسب:, :: 1:38 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

بیتی منتسب به دیوان اشعار یزید بن معاویه :

أنا المسموم ما عندی بتریاقٍ ولا راقٍ



أدر کأسا و ناولها ألا یا أیها الساقی

و بیت اول دیون حافظ :

ألا یا أیها الساقی أدر کأسا و ناولها      که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها

و شعری که کاتبی نیشابوری در این باره سروده :

عجب در حیرتم از خواجه حافظ
به نــوعی کش خرد زان عاجز آید
چه حکمت دید در شعر یزیـد او
که در دیوان نخست از وی سرآید
اگر چه مــال کافـــر بر مسلمـان
حلال است و در او قیلـی نشاید
ولی ازشیرعیبی بس عظیم است
کــه لقمـــه از دهـــان سگ رباید




پنج شنبه 19 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 1:59 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

ظلم ضحاکان رسید و آن درفش کاویانی بر نخواست

جوی خونی ره گرفت و خشم ضحاکی نکاست

فقر و فحشا در میان سرزمینم ره گرفت

دینمداری سر نیاورد ، کاویانی بر نخواست

دین ستیزان با لباس دین غوغا میکنند

یک کمانداری نیامد ، یک سیاوش جان نباخت

دین ستیزان دین گریزی را رواج مردمانم کرده اند

یک وطنخواهی نبود و یک صدائی بر نخواست

تن پرستان تن فروشی را رواج مردمانم کرده اند

یک علمداری نیامد ، یک حسینی جان نباخت

                               ابوذر.../یاسر فلاح احمدی








چهار شنبه 18 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 1:19 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

فراوان ادعا کردیم و بسیار

هزاران بارگفتیم و دگر بار

که ما سالار تاریخ جهانیم

به عالم اینچنین و آنچنانیم

به بستانها گل صد رنگ ماییم

شکوه و جلوه ی فرهنگ ماییم

نهاد کشور ارشاد اینجاست

خرد اندیشه را بنیاد از ماست

به اوج نردبان اعتباریم

نشسته بر سکوی افتخاریم

ورق اندر ورق شهنامه از ماست

اقامتگاه پیر طوس اینجاست

درختی آنچنان پر بار داریم

نظامی مولوی عطار داریم

فراوان مردم خوشنام از ماست

در ایران حافظ خیام از ماست

وزیری چون نظام الملک داریم

چه آثار از کمال الملک داریم

همه تاریخ ما از برترینهاست

سراسر شاهد نام آوریهاست

شما هم میهنان مهربانم

شما ایرانیان همزبانم

اگر خواهی شناسی خود دگر بار

به کردار  به گفتار به پندار

بیا یک بار بر عهدی وفا کن

بیا و بی تملق گوش وا کن

اگر تاریخ ما بر ما نشان ها

زکوروش داده تا ستارخان ها

نه تنگستان که از استان به استان

نشانی داده از میهن پرستان

دلیران راد مردان سربداران

به دارآویخته یا تیر باران

نشانی از مقدس نامه ماست

نشان از صاحب شهنامه ماست

همان کوه تا کتابش باز فرمود

سخن را اینچنین آغاز فرمود

بنام خداوند جان و خرد

کزین برتر اندیشه بر نگذرد

هر آن چیز کندر جهان سودمند

کنم آشکار و رهانم زبند

ترا پاک یزدان نگه دار باد

دلت شاد و اندیشه  بیدار باد

بدان را زبد دست کوته کنیم

روان را سوی روشنی ره کنیم

سفارش ها نصیحت ها همین بود

وصیت های پیر طوس این بود

به ما فرمود وی هر ساله هر سال

پس از طی هزار و چهارصد سال

به اعرابی که بر ما حمله بردن

زما کشتند و بر آتش سپردن

سیه پوش بر آنها سینه زن باش

قمه بر سر زن زنجیر زن باش

به سر کوبان عباس جوان باش

و خود پیر خرفت نوحه خوان باش

کجا در طی طول روزگاران

چنین آموختند آموزگاران

همانا نامی که خود خورشید بودند

سرا پا مظهر توحید بودند

کجا دیدیم از مردان عاقل

شنیدیم از مسلمانان فاضل

بزرگانی نظیر ابن طاووس

نصیرالدین , بزرگ و خواجه طوس

کجا گفتن مردان تعالی

ابوسینا ابو نصر غزالی

کجا خواندیم از قول سنایی

ویا فرموده شیخ بهایی

کجا  دیدیم در این ره نوردی

اشارت از جناب سهره وردی

کجا بشنیده از ما و شما را

چنین فتوای از ملای صدرا

زمولانا کجا باشد بیانی

سراسر مثنوی را یک نشانی

کجا دیدیم در شعر نظامی

و یا خواندیم از حافظ کلامی

کجا گفتن از نزدیک  از دور

دلل اظهر ویا در جند شاپور

که بیرون از فضای بیکران باش

و با سر سرنگون در جمکران باش

 

مسعور صدر



سه شنبه 17 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 2:38 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی
 
 


زندگي لحظه ي ديدارعزيزي است كه ما

 

روزها منتظر روز وصا لش بوديم

 

زندگي يك شب تاريك زمستاني سرد

 

كه همه چشم به فرداي بهارش داريم

 

زندگي دشت قشنگي است پر از زنبق و ياس

 

من و تو سرخوش و سرمست از آن مي گذريم

 

زندگي كوچه تاريك و هراس آور عمر

 

كه همه خسته و دلتنگ از آن مي گذريم

 

زندگي معركه اين فلك شعبده باز

 

كه همه گرم تماشا و زجان مي سوزيم

 

زندگي شعله مرموز چراغي فرتوت

 

گرد او رقص كنان پيروجوان مي سوزيم

 

زندگي ديو مهيبي است كه در سينه خود

 

حسدوحيله و سالوس فراوان دارد

 

زندگي گاه خوش و گاه نژند

 

تكيه هرگز نتوان كردبر اين سقف بلند

 

زندگي گر چه فريباست چو ديبا و پرند

 

دل نبنديم بر اين آبي زيباي بلند

                                    (فرشته هوشمند)

 



دو شنبه 16 بهمن 1391برچسب:, :: 1:24 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

 

 

 

در سردر کاروانسرايي
تصوير زني به گچ کشيدند
ارباب عمايم اين خبر را
از مخبر صادقي شنيدند
گفتند که واشريعتا خلق
روي زن بي نقاب ديدند
آسيمه سر از درون مسجد
تا سردر آن سرا دويدند
ايمان و امان به سرعت برق
مي رفت که مومنين رسيدند
اين آب آورد  آن يکي خاک
يک پيچه ز گل بر او بريدند
ناموس به باد رفته اي را
با يک دو سه مشت گل خريدند
چون شرع نبي ازين خطر جست
رفتند و به خانه آرميدند
غفلت شده بود و خلق وحشي
چون شير درنده مي جهيدند
بي پيچه  زن گشاده رو  را
پاچين عفاف مي دريدند
لبهاي قشنگ خوشگلش را
مانند نبات مي مکيدند
بالجمله  تمام مردم شهر
در بحر گناه مي تپيدند
درهاي بهشت بسته مي شد
مردم همه مي جهنميدند
مي گشت قيامت آشکارا
يکباره به صور مي دميدند
طير از وکرات و وحش از حجر
انجم ز سپهر مي رميدند
اين است که پيش خالق و خلق
طلاب علوم روسفيدند
با اين علما هنوز مردم
از رونق ملک نااميدند

 




یک شنبه 15 بهمن 1391برچسب:, :: 6:23 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

گر به تو افتدم نظر چهره به چهره رو به رو
شرح دهم غم تو را نکته به نکته مو به مو

از پی ديدن رخت همچو صبا فتاده ام
خانه به خانه در به در، کوُچه به کوچه کو به کو

مي رود از فراق تو خون دل از دو ديده ام
دجله به دجله يم به يم، چشمه به چشمه جو به جو

دور دهان تنگ تو عارض عنبرين خطت
غنچه به غنچه گل به گل، لاله به لاله بو به بو

ابرو و چشم و خال تو صيد نموده مرغ دل
طبع به طبع دل به دل، مهر به مهر و خو به خو

مهر تو را دل حزين بافته بر قماش جان
رشته به رشته نخ به نخ، تار به تار پو به پو

در دل خويش طاهره گشت و نديد جز تو را
صفحه به صفحه لا به لا، پرده به پرده تو به تو

فاطمه زرین‌تاج برغانی قزوینی ملقب به (طاهره قره العین)



شنبه 14 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 1:26 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

مگسی را کشتم 

نه به این جرم که حیوان پلیدی است، بد است

و نه چون نسبت سودش به ضرر یک به صد است

طفل معصوم به دور سر من می چرخید،

به خیالش قندم

یا که چون اغذیه ی مشهورش تا به این حد گندم!!!

ای دو صد نور به قبرش بارد؛

مگس خوبی بود...

من به این جرم که از یاد تو بیرونم کرد،

مگسی را کشتم ...!

                         حسین پناهی



جمعه 13 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 12:5 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

می خراشد...

آنچه در تلاطم با من است ،

دست بردار ...

دست برنمی دارد ...

آنچه از کودکی با من است ،

جان شیفته میکند مرا ...

گرسیتن از فرسنگها ...

بر پیری نه چندان فرزانه ...

که فرازهای مرا ...

فرزانه های ما را ...

داد بر باد ...

می گریستم ؛ ندانسته ...

یافته ام اکنون ...

اما دریغا...

که خنده می آورد...

جستجویم را ...

چشم ها را شسته و ...

جور دیگر دیده ام ...

آنچه در پس این ...

آنِ زندگیست ...

کراهت می آورد ...

هرآنچه در پس این ...

آنِ زندگیست ...

                         یاسر فلاح احمدی



جمعه 13 بهمن 1391برچسب:, :: 6:15 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

پت…پت…،چراغ از نفس افتاد ؛ تا پدر آمد سراغ خلوت مادر

سكانس بعد

نه ماه بعد غنچه ي سرخي شدي ولي مادر شبيه يك گل پرپر

سكانس بعد

تو چار ساله بودي و عشق ت پرنده بود يك اتفاق ساده دل ت را مچاله كرد

گنجشك پر،كبوتر…و در كل پرنده پر مادر پريده بود و پدر پر

سكانس بعد

ابرو كمون شونه بلندم ! لالالالا گلدونه ي دلم،گل گندم !

لالالالا كي ميشه حجله ت م ببندم!؟لالالالا…

مادر بزرگ با نوه اش در سكانس بعد

يك خانه داشتند ته كوچه ي زمين دور از تمام مردم دلسرد بي خيال

در فصل بي بخار زمستان قشنگ بود بر شيشه ها بخار سماور!

سكانس بعد

كيف و كتاب دخل به خرج ش نمي رود ‹‹ بايد-نبايدي › كه به منطق نمي خورد

آقاي ناظمي كه سراپا شكايت است: گمشو لجن ، برو دم دفتر !

سكانس بعد

مادربزرگ حادثه ي بعدي تو بود او را ببر و زير لحد خاك كن ! همين

يك فاتحه بخوان و به يك ‹ ارث ! › فكر كن ! - به جا نماز بي بي كوثر!

همين سكانس در متن

كارگردان سگ خلق و بد دهن از پشت دوربين به همه پارس مي كند

و كات مي دهد به تو كه :  اين چه طرزش است ؟ با اين پلان مسخره تف بر سكانس بعد

بازار ريشه ريشه تو را جذب مي كند تو شاخه شاخه در لجن روز مرگي

تو برگ برگ زرد تر از روزهاي قبل در دست بادهاي شناور / سكانس بعد

آقا لبو ببر ! لبوي داغ حال مي ده ! خانم لبو بدم !؟

« بده آقا ! »

كه ناگهان ؛ موهاش توي باد دل ت را به باد داد آن دختر تكيده ي لاغر

سكانس بعد

دختر ولي پريد و خمارت گذاشت ، بعد ميخانه بود و نم نم سيگارهاي تلخ

با ياد چشم هاي خمارش تو بودي و بعد از دو بطر ، بطري ديگر

سكانس بعد

يك دستمال يزدي و يك پاتوق مدام  مردي مزاحم دو-سه تا خانم جوان

چاقو به دست مي رسي و قاط مي زني :  « هي ! با تو ام ، كثافت عنتر ! 

سكانس بعد / زندان/

شروع حرفه ي جرمي بزرگ تر يك طرح كاد واقعي از مجرمان پير

استاد كار مي شوي و مي زني جلو با چند سال سابقه كم تر!

سكانس بعد

« آزادي ت مبارك ! »

« ممنون ! ولي…شما !؟ »

« من شاعرم ، همانكه تو را خلق كرده است اما ببخش، خالق خوبي نبوده ام

من قول مي دهم كه تو در هر سكانس بعد هر جور خواستي بروي زندگي كني

يك كار و بار عالي با يك زن قشنگ … »

خواباند بيخ گوشم ، زل زد به چشم هام چيزي نگفت ؛ رفت .

شبي در سكانس بعد

او قرص هاي كوچك آرامبخش را با چاي تلخ بسته به بسته به حلق ريخت

تا خواستم به متن بيايم كمك كنم پشت سكانس هاي فراموش Fade شد.


                                                                    محمد علی پور شیخ علی



جمعه 13 بهمن 1391برچسب:, :: 5:17 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی



چهار شنبه 11 بهمن 1391برچسب:, :: 4:48 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

زمانی که گشودم چشم بر این

                            جهان پر ز مهر و غرق در کین

شنیدم از پدر،هنگام زاری

                            به رسم مذهب و عرف جاری

اذان در گوش من خوانده موذن

                            ندارد چاره ای این طفل کم سن

ندارد چاره ای زیرا در این دین

                            مسلمان زاده اسلام است آئین

و اینجا این سوال آید به خاطر

                            مرادش چیست لا اكراه في الدين

                                                   یاسر فلاح احمدی

                                                       08/08/1389                                                                     

                                                                             

                                                   



سه شنبه 10 بهمن 1391برچسب:, :: 6:1 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

مست گشتم ؛

           مست خواندن......مست گفتن......مست دیدن

           مست افکاری پریشان......مست دیداری دوباره    

             با توَهم......با ستاره......با نگاهی پاره پاره

             با کتابی از حقایق......شرح حالی از خلایق                                                        

          آشنائی با سیاهی......روح زیبای سپیدی

          گفتن از روی صداقت......آشنائی با هدایت(مقصود صادق هدایت نویسنده بزرگ ایرانی است)                                                                                       

          گفتن از روی شجاعت......رنج بردن در اسارت

      عاری از هر گونه پستی......دوری از چیزی که هستی

           میل پرواز...........خواندن چند بیتی را به آواز

میل بودن ؛

در میان بستری از موم و آهن ؛

         میل لذت بردن از عشقی نهانی ...

           لذت از افکار فردی جاودانی ...

           لذت از پرواز روحی آسمانی ...

مست گشتم ؛

          مست افکاری پریشان

                                 یاسر فلاح احمدی 04/01/1382



دو شنبه 9 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 20:7 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

 

چیزی از خود هر قدم زیر قدم گم می کنم
                                                      رفته رفته هر چه دارم چون قلم گم می کنم

بی نصیب معنی ام کز لفظ می جویم مُراد
                                                      دل اگر پیدا شود ،دیر و حرم گم می کنم

تا غبار وادی مجنون به یادم می رسد
                                                       آسمان بر سر ، زمین زیر قدم گم می کنم

دل ، نمی ماند به دستم ، طاقت دیدار کو ؟
                                                       تا تو می آیی به پیش ، آیینه هم گم می کنم

قاصد مُلک فراموشی کسی چون من مباد
                                                       نامه ای دارم که هر جا می برم گم می کنم

بر رفیقان (بیدل ) از مقصد چه سان آرم خبر ؟
                                                        من که خود را نیز تا آنجا رسم گم می کنم


دو شنبه 9 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 2:54 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

 

شنیدم که دزدی زبل نیمه شب
                                                ربود از طویله خر مش رجب
رجب تا که شستش خبر دار شد
                                                جهان پیش چشمش شب تار شد
درون طویله دو زانو نشست
                                                زمین و زمان را دم فحش بست
یکی گفت تقصیر از آن توست
                                                 که قفل طویله نبستی درست
یکی گفت گیرید معمار را
                                                 بنا کرده کوتاه دیوار را
یکی گفت تقصیر از شحنه هاست
                                                 که هر روز بر پا چنین صحنه هاست
یکی گفت: نه، بوده تقصیر خر
                                                چرا ؟ چون که می کرد اگر عر و عر
و یا یک کمی جفتک و گرد و خاک
                                                 مسلم که آن دزد می زد به چاک
شنیدم که با غیض مشدی رجب
                                                 در آن بین می گفت : یاللعجب
که هر کس به نوعی ست در اشتباه
                                                 فقط دزد در این میان بی گناه

قلم دست هالو چو در کار شد
                                                 بدانید تاریخ تکرار شد
شنیدم که در حومه ی اصفهان
                                                به شهری که نام خمینی بر آن
به دست گروهی از اشرار پست
                                                حریم خصوصی مردم شکست
نه در شب، که در روز جمعی پلید
                                                به دستان خود فاجعه آفرید
نه از چوب قانون هراسی به دل
                                                نه از آدم و آدمیت خجل
شنیدم که فرمود شیخ الانام
                                                نبودند زن ها علیه السلام
و آن دیگری گفت: از مرد و زن
                                                همه مست بودند در انجمن
یکی گفت: آن جا به جای نماز
                                                همه بوده مشغول آواز و ساز
یکی گفت : الحق که مردانشان
                                                ز غیرت نبردند هرگز نشان
یکی از بزرگان صنف پلیس
                                                چنین گفت با لحن رک و سلیس
که تحقیق کردیم بسیار زود
                                               «حجاب زنان» مشکل کار بود
خلاصه همه بوده تقصیر کار
                                               به جز آن تجاوز گر نابکار

کجایی ببینی عمو مش رجب
                                               که ما خوش بتازیم ، دنده عقب
اگر در دهات تو خر می برند
                                               در این خطه ناموس را می درند
جلو روی شوهر ، برادر، پدر
                                               تجاوز نمایند بی دردسر
چرا این همه ظلم و هتک زنان
                                               در املاک آقا امام زمان

 

 



دو شنبه 9 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 2:0 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

 

مرگ خود را در میان آماجی از صداها دیدم ؛

 

 

مرگ خود را وقتی ...

 

 

مرگ خود را در میان طبیعت جستجو کردم ؛

 

 

مرگ خود را وقتی ...

 

 

کودکی از فرط گرسنگی      در سه کنج ... جامه ژنده

 

 

پیشانی بر زمین گذارده و بی تفاوت مردمی که صدای انسان دوستی آنان را شنیده

 

 

بودم ؛ دیدم ...

 

 

مرگ خود را از بلندی دیدم ...

 

 

                                         وقتی به پاین نگاه میکردم ...

 

 

                                                                                    سنگ دیدم ...

 

 

                                                                                                          جنگ دیدم ...

 

 

مرگ شعر و رنگ دیدم ...

 

 

                                      مرگ آهنگ را دیدم ...

 

 

                                                                                             یاسر فلاح احمدی 

 

                                                                                                01/04/1382          



یک شنبه 8 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 15:55 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی