من دیانت را به عشقی باختم

                              اعتقادم را ز عشقم ساختم

عشق از من مرگ هوشیار بخواست

                              عقل و هوشم را به آن هم باختم

عشق گفتا گر هراسانی میا

                              چون سواری پا به پایش تاختم

عشق گفتا گر بمانی عزلت است

                              من هراسم را به دور انداختم

عشق گفتا شوکران از من بنوش

                              من که هوشم را همانجا باختم

من بنوشم شوکران از عشق او

                              خیره در چشمش نگه انداختم

مانده بود یک دل که دریائی نمود

                             من که دریا را به چشمش باختم

                                                 یاسر فلاح احمدی